اثر عصاره جلبک قهوه‌ای خلیج فارس (Sargassum Oligocystum) بر انگل لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در محیط آزمایشگاهی

زمینه و اهداف: لیشمانیازیس بیماری ناشی از انگل‌های تک‌یاخته‌ای لیشمانیا می‌باشد. عصاره‌های گیاهی و ترکیبات مشتق شده از آن‌ها منبع غنی از ترکیبات دارویی را فراهم می‌کنند که این داروها توسط سازمان بهداشت جهانی به‌عنوان داروهای کاندید درمان بسیاری از بیماری‌ها در نظر گرفته‌شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات ضد لیشمانیایی عصاره جلبک قهوه‌ای خلیج‌فارس در مقایسه با داروی کنترل گلوکانتیم در محیط آزمایشگاهی می‌باشد. مواد و روش کار: پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور در محیط کشت RPMI-1640 حاوی 10 درصد FBS و آنتی‌بیوتیک، در دمای 1±24 کشت داده شد و تأثیر غلظت‌های مختلف جلبک قهوه‌ای خلیج‌فارس در مقایسه با گلوکانتیم بر روی پروماستیگوت های انگل لیشمانیا ماژور با روش رنگ سنجی MTT موردبررسی قرار گرفت. میزان جذب نوری به‌وسیله دستگاه الیزا ریدر در طول‌موج ۵40-630 نانومتر قرائت شد و سپس نتایج به‌صورت  IC50 (Inhibitory concentration%50) بیان‌شده است. یافته‌ها: میزان IC50 عصاره بعد از ۷۲ ساعت انکوباسیون، برای لیشمانیا ماژور μg/mL 20 به دست آمد به‌طوری‌که میزان IC50 داروی کنترل گلوکانتیم برابر μg/ml 21/8 برای لیشمانیا ماژور هست. نتیجه‌گیری: اثربخشی این عصاره بر روی این‌گونه انگل تقریباً معادل گلوکانتیم می‌باشد و بنابراین دارای پتانسیل استفاده از آن به‌عنوان داروی ضد لیشمانیایی می‌باشد اما ضرورت انجام آزمایش‌های بیشتری جهت ارزیابی این عصاره بر روی انگل لیشمانیا در مدل‌های حیوانی و In vivo احساس می‌شود.